Opstanding: blijven hopen

Voor mij hoeft je het verhaal van Jezus’ opstanding niet te geloven. Dat hij letterlijk en lijfelijk na zijn dood toch weer is gaan leven, of zoiets. De evangeliën geven dat ook wel aan: zijn lichaam is echt weg, echt verdwenen. Maar hij verschijnt wel, en hij is ook anders dan vroeger.

In de geest van

Dat hij in de gedachten en in de begeestering van zijn vriendinnen en leerlingen doorleeft dat begrijp ik wel. Zijn lichaam en zijn aanwezigheid hebben de machthebbers kunnen vernietigen, maar op zijn geest hebben ze geen vat gekregen. Zijn levensverhaal en zijn levensdoel leeft verder bij degenen die hem na aan het hart gebakken waren: al die mensen die met hun falen en goede bedoelingen, die met hun kwetsbaarheid en hun onmacht, hun best deden om er met elkaar iets goeds van te maken. De vrede te bewaren, te dromen van een wereld die ooit helemaal in harmonie zou zijn, en te geven om mensen. Zij die de hoop en het vertrouwen niet los willen laten.

Vallen en opstaan

Ik denk niet dat Jezus ooit had kunnen bevroeden dat hij nu 2,3 miljard volgelingen zou hebben wereldwijd. En het zou ‘m waarschijnlijk niet eens interesseren, want de macht van het getal boeit hem niet. Wat hem boeit is wat het de mensen doet – of het ze goed doet en of ze kunnen blijven hopen. En of ze zich zullen inzetten voor een betere wereld. Jezus achterna gaan wil zeggen dat de wereld je niet onverschillig laat. Dat je het je aantrekt als zij kapot gaat, als er mensen in de verdrukking komen. En daar iets voor doen. Of iets tegen doen. In opstand komen bijvoorbeeld. Of je dat nu demonstrerend of middels een brief aan bevoegde instantie doet, of dat je een paar ‘onschuldige’ vragen stelt.

Díe geest die in jou voortleeft zou je kunnen doen besluiten om zelf op te staan – voor hen die dat niet kunnen omdat ze te arm, te ziek, of in uitzichtloze problemen zijn geraakt. De manier waarop zijn geest in jou voortleeft kan je helpen kijken naar je eigen leven van vallen en opstaan; van succes en falen; van onoverkomelijke uitdagingen die je uiteindelijk toch te boven komt. Domweg omdat je het vertikt om je neer te leggen bij het donkere en het negatieve wat je overkomt.

Geduld met jezelf

Deze weg is niet een weg van Amerikaans aandoende instant-resultaten. Het is ook niet een rechte weg op het doel af – als is het fijn als dat een keertje lukt. Geduld is nodig – vooral met jezelf, creativiteit om een andere oplossing te bedenken dan de gangbare, en openheid om je door anderen te laten raden en het vertrouwen dat een omweg óók ergens toe kan leiden.

Eigenlijk wordt dit allemaal bedoeld als er gezegd wordt: Christus is opgestaan.

Wij geloven in Jezus, een van Geest vervulde mens, 
het gelaat van God dat ons aanziet en verontrust.

Hij had de mensen lief en werd gekruisigd
maar leeft, zijn eigen dood en die van ons voorbij.

Hij is ons heilig voorbeeld van wijsheid en van moed
en brengt ons Gods eeuwige liefde nabij

(Citaat uit de Remonstrantse Geloofstekst van 2006)