Wandelen

Als ik het even wat drukker heb in mijn hoofd, en mijn gedachten een behoorlijk uiteenlopende bedrijvigheid vormen, kies ik er steeds vaker voor om als dit kan even te wandelen. Het liefst ergens waar het groen is, veel leven is, en geluiden van de dieren mij de klanken van Moeder Aarde vertolken.

Wandelen, ik vind het een mooie manier tot rust te komen, vragen die in mij leven voor te leggen, tot God te komen en meestal geïnspireerd en getroost weer huiswaarts te keren. Wat gaan we eigenlijk toch vaak makkelijk voorbij aan dat wat wij allemaal om ons heen zien. Neem nu die drie stenen die op de foto staan. Ik kwam ze tegen en kon er gemakkelijk aan voorbij lopen zonder er acht op te slaan. Maar in die drie stenen zou ik ook de verbeelding van Geloof, Hoop en Liefde kunnen zien. Met dat laatste sta ik even bij ze stil en bekijk ik diezelfde stenen toch ineens heel anders. Of die zwanenmoeder die met haar kwetsbare pasgeboren kroost de vijver meester maakt. Het samenspel tussen ouder en kind. Dat kwetsbare nog onschuldige kind dat zich geborgen weet in de beschermende hand van de moederschoot. Ontroerend.

Eigenlijk zijn wij allemaal dat ene kwetsbare kind. Dat kind in ons dat soms even de weg kwijt is, vertwijfeld om zich heen kijkt. Als ik mijzelf soms dat kwetsbare kind voel duik ik de natuur in. Naar de moederlijke schoot van de natuur. Waarbij de vaderlijke hand van de daar altijd aanwezige God mij laat weten ‘het is goed Jongen, je mag er zijn.’

Ik wens ons allemaal toe dat we altijd en waar dan ook iets van die moederlijke troost zullen ervaren. In de liefde, in een ontluikende vriendschap. Zelfs bij een verdrietige scheiding. Waar wij ook zijn, op welke plaats dan ook.

Mens, je mag er zijn. In Zijn geborgen vaderhand.♥️

Raymond Pichon is vriend van de Remonstranten en verbonden aan de Gemeente Oosterbeek.